Thursday, May 30

Καλοκαιρινή δροσερή τσαντούλα !




Επιτέλους τελείωσα την τσαντούλα μου και την κυκλοφόρησα κιόλας. Το εκρού βαμβακερό νήμα  θυμίζει τις παλιές δανδέλες τις οποίες ουδόλως μισώ κι ας μην τις στρώνω πια αλλά είναι αλήθεια ότι λίγα κομμάτια ταιριάζουν στο σαλόνι μου, βασικά γεμίζουν τα συρτάρια μιας παλιάς συρταριέρας την οποία σκαλίζω κάθε φορά που είναι να στρώσω κάτι στο τραπέζάκι. Αυτό δεν σημαίνει οτι δεν είναι χρήσιμα,είναι γεμάτα αναμνήσεις απο τότε που η γιαγιά έπλεκε κάθε φορά  ένα καινούργιο καρέ, αυτό για σένα  έλεγε, το άλλο για την άλλη εγγονή, φρόντιζε να τα μοιράζει να μη θυμώνει κανείς και η μαμά μου να τη διορθώνει , αυτό εδώ είναι λίγο στραβό , τραβάει. Η γιαγια με κάτι τεράστια γυαλιά που μεγάλωναν και τα μάτια της οταν την κοίταζες νομίζω οτι έβλεπε πολύ καλύτερα απο ότι βλέπω εγώ τώρα και έπλεκε μέχρι πολύ μεγάλη, απορώ πώς δεν μάγκωνε ο λαιμός της απο το σκύψιμο.

Εραψα και μια επένδυση με ύφασμα απο τις πολυθρόνες μου που είχε περισσέψει και είναι αγγλικό βαμβακερό κλαρωτό που λέγανε παλιά και νομίζω της ταίριαξε μια χαρά!
Το πλέξιμο είναι πολύ απλό:

 
Πλέξτε με  βελονάκι νούμερο 3

Πλέξτε 78 αλυσίδες και ενώστε  με βουβό γαιτανάκι την αρχή με το τέλος , μόνο  προσέξτε να μη στρίψει η αλυσίδα , να είναι ίσια και θα πλέξετε απο δώ και πέρα κυκλικά την τσάντα



Πρώτος γύρος- πλέξτε  μία  αλυσίδα και πλέξτε ένα άρριχτο γαιτανάκι στη επόμενη αλυσίδα ,  μετά πλέξτε άρριχτα γαιτανάκια σε κάθε μια αλυσίδα ώς το τέλος της σειράς, ενώστε με βουβό στην κορυφή του πρώτου άρριχτου

Δεύτερος γύρος- πλέξτε 3 αλυσίδες (μετράει σαν ένα ποδαράκι), πλέξτε ένα ποδαράκι στην επόμενη θηλειά και πλέξτε ποδαράκια ώς το τέλος, ενώστε με βουβό στην κορυφή των 3 αλυσίδων που κάνατε στην αρχή

Τρίτος γύρος- πλέξτε 3 αλυσίδες, τώρα πλέξτε ένα ποδαράκι αλλά όχι μπαίνοντας στην κορυφή της θηλειάς  στο επάνω μέρος, μπείτε στη βάση του ποδαρακίου της κάτω σειράς απο δεξιά προς τα αριστερά στο μπροστινό μέρος που το βλέπετε μπροστά σας  και πλέξτε κανονικό ποδαράκι, μετά πλέξτε ένα κανονικό ποδαράκι στην επόμενη θηλειά μπαίνοντας στην κορυφή όπως όταν πλέκουμε κανονικά, συνεχίστε έτσι εναλάξ ώς το τέλος της σειράς και ενώστε με βουβό στην κορυφή των 3 αλυσίδων της αρχής(έτσι θα έχετε ένα κανονικό ποδαράκι και ένα πιο φουσκωτό δίπλα και αυτό δίνει την αναγλυφότητα στο σχέδιο

Συνεχίστε το ίδιο σχέδιο σε όσους γύρους θέλετε πλέκοντας ένα απλό ποδαράκι  πάνω σε κάθε απλό ποδαράκι και ένα φουσκωτό πάνω σε κάθε φουσκωτό , εγώ  έπλεξα  20 γύρους τετοιους

Για το τελείωμα της τσάντας πλέξτε 5 γύρους με άρριχτα γαιτανάκια για να είναι πιο ισιο το σχέδιο και είναι αυτό το κομμάτι που καθώς θα βάλετε την επένδυση θα γυρίσει σαν ρεβέρ.



Για τον πάτο της τσάντας πλέξτε 11 αλυσίδες, μπείτε στη δεύτερη αλυσίδα και πλέξτε ποδαράκι και μετά ποδαράκια ώς το τέλος της σειράς, γυρίστε, πλέξτε 3 αλυσίδες , πλέξτε ποδαράκι στην επόμενη θηλειά και ποδαράκια ώς το τέλος της σειράς, θα έχετε 9 ποδαράκια σύνολο. Πλέξτε  19 σειρές σύνολο (απο 9 ποδαράκια η κάθε μία)για τον πάτο και ράψτε ενώνοντας τον πάτο με το κυκλικό μέρος που πλέξατε πριν  με βελόνα και το ίδιο νήμα. Στον πάτο πριν ράψω την υφασμάτινη επένδυση κόβω ένα ορθογώνιο χοντρό χαρτόνι που το μετράω να είναι ίδιο με το πλέκτό μέρος του πάτου, έτσι η τσαντούλα θα είναι σταθερή όπου την ακουμπάτε.

Για την υφασμάτινη επένδυση δείτε την ανάρτηση μου της προηγούμενης τσάντας , είναι ίδιος ο τρόπος ραψίματος, απλώς σε αυτή τη τσάντα το ύφασμα γυρνάει σαν ρεβέρ μαζί με το πλεκτό τελείωμα της τσάντας και σταθεροποιείται καθώς ράβετε τα κουμπιά.

Το χερούλι είναι απο ύφασμα 6-8 πόντων που το έραψα το γύρισα απο την καλή με χοντρό κατσαβίδι και  γέμισα με γέμισμα μαξιλαριού για να κρατιέται φουσκωτό και το έραψα επάνω στη τσάντα.

Μια απλή αλυσίδα 15 πόντων έπλεξα για κλείσιμο και έραψα ένα κουμπί για να κλείνει.
Ελπίζω να σας φανεί εύκολη και να τη πλέξετε, καλή επιτυχία!








Wednesday, May 22

Η Ελλάδα που δουλεύει!!!

Εχω παρατηρήσει ότι και παλιά και τώρα ακόμη περισσότερο,  ότι στη ζωή μας , σε ότι μας συμβαίνει στεκόμαστε πολύ περισσότερο στα κακά, στα δύσκολα και αρκετά λιγότερο στα καλά. Τα δίνουμε και τα καλά σημασία και τα μνημονεύουμε αλλά ξεφουσκώνουν γρήγορα σαν κέικ που φουσκώνει,  φουσκώνει για λίγο και μπράφ!   κατεβαίνει ..., αααα και  πολλές φορές  θυμόμαστε τα καλά όταν μας συμβαίνει κάτι δύσκολο , τα χρησιμοποιούμε λίγο σαν αντίδοτο, αυτόνομο το καλό δεν είμαι σίγουρη πόσo μας ενδυναμώνει. 
Προχθές μια περιπέτεια υγείας με οδήγησε στα επείγοντα του Παπαγεωργίου και θέλω να μιλήσω για τους γιατρούς εκει , την αξιωσύνη τους και την ανθρωπιά που εξέπεμψαν σε μένα.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα εκεί, και τώρα και παλαιότερα που ειχα πάει σαν συνοδός συγγενικών μου προσώπων δεν έχω να θυμηθώ παρά μόνο καλά πρόσωπα, καλή αντιμετώπιση.
Είχε πάρα πολύ κόσμο και ασθενοφόρα ερχόντουσαν συχνά αλλά η υποδοχή ήταν οργανωμένη,πολύ  γρήγορα έφτασα στο κισέ όπου έδωσα τα στοιχεία μου. Λόγω αυχενικού μάλλον η ζάλη με είχε παραπάρει  με όλα τα συνεπακόλουθα μιας κρίσης πανικού . Δεν πέρασαν δεκα λεπτά και ήρθε η σειρά μου για μικρή εξέταση απο νοσηλεύτρια προκειμένου να κατατάξει το περιστατικό . Αυτό το στάδιο το βρίσκω πολύ ανθρώπινο, παρηγορητικό, όσο άσχημα κι αν αισθάνεσαι γιατί σίγουρα όλοι πονάνε , όλοι θέλουν να τους δεί  ο γιατρός το γρηγορότερο ωστόσο αυτό δεν είναι εφικτό, όμως σε έχει δεί κάποιος  νοσηλευτής που είναι σε θέση να καθορίσει με ένα τρόπο την πιεστικότητα των συμπτωμάτων σου.
Η σειρά μου ήρθε μετά 3 ώρες, 3 ώρες που το κεφάλι μου ήταν βαρύ σαν καρπούζι, ήμουν γενικά λίγο ράκος, εντάξει θα ήθελα να με δεί κάποιος πιο γρήγορα αλλά αυτό δεν συμβαίνει πολλές φορές ούτε σε ένα ιδιωτικό θεραπευτήριο, έχω τύχει και σε τέτοιο να περιμένω πολύ.
Η νεαρή παθολόγος που με εξέτασε ήταν γρήγορη αλλά όχι βιαστική , με ρώτησε, με άκουσε , σκέφτηκε, μου απάντησε. Ηταν μια καλή γιατρός, μή με ρωτήσετε γιατί, αυτό φαίνεται , είναι όπως ο καλός άνθρωπος, σε κοιτάει στα μάτια, έχει υπομονή σαν να είσαι ο πρώτος ασθενής που βλέπει κι ας είναι ώρες εκεί. Αυτό αισθάνθηκα , ότι όταν ήρθε η σειρά μου,  άξιζε που περίμενα.
Μου συνέστησε κάποιες εξετάσεις και με παρέπεμψε σε ένα νευρολόγο που υπήρχε όπως μου είπε εκείνη την ώρα εκεί, έκρινε ότι ήθελε κι απο εκείνον μία εξέταση.
Σε 10 λεπτά ξαναφώναξαν το όνομά μου και ο νεαρός γιατρός που με έψαξε παρότι τρεχάτος και φουριόζος ήταν κι εκείνος ένας καλός γιατρός. Κάθισε μαζί μου στο διάδρομο περιμένοντας να αδειάσει κάποιο εξεταστήριο , ναι ήταν όλα γεμάτα και άρχισε τις πρώτες ερωτήσεις εκεί για να μη χάνουμε χρόνο όπως είπε , τσαγανό θα το πώ εγώ , κάτι που θα κάναμε κι εμείς στη δουλειά μας προκειμένου να προχωρήσει. Οταν ήρθε η ώρα της εξέτασης είχα και πάλι την ίδια αίσθηση, ότι δεν βιαζόταν κάποιος να με ξεφορτωθεί, ότι έδινε όσο χρόνο χρειαζόταν για μένα.
Θα μπορούσα να σας διηγηθώ μια άλλη ιστορία που μου συνέβη το Μεγάλο Σάββατο όταν σκύλος δάγκασε την κόρη μου και εμένα λίγο που πήγα να τη σώσω και είχα μια εντελώς αντίθετη περιπέτεια σε δημόσιο ίδρυμα , αλλά αυτή τη μέρα τη σβήνω.
Προχθές λοιπόν ήταν μια μέρα που σε ένα δημόσιο νοσοκομείο αισθάνθηκα σιγουριά, ότι είμαι σε καλά χέρια και αυτό που θέλω να πώ με όσα εξιστόρησα είναι  ότι αυτοί οι άνθρωπιο που κάνουν καλά τη δουλειά τους, αυτοί οι Ελληνες ανάμεσά μας πρέπει να το ξέρουν  ότι έχουν την ευγνωμοσύνη μας, την αναγνώρισή μας.
Δεν ξεχνώ ποτέ να το πώ. Οπως θα πώ με εύσχημο τρόπο όταν έχω παράπονο απο μια υπηρεσία, ακόμη πιο έντονα νοιώθω την επιθυμία να πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς και τους νοσηλευτές που έχουν να κάνουν με ανθρώπους, διαχειρίζονται το σώμα τους και την ίδια στιγμή και τη ψυχή τους ακόμη και σε μια μικρή περιπέτεια υγείας και να είναι σίγουροι ότι  και αυτοί που δεν τους το λένε, το αισθάνονται το ευχαριστώ και είναι σαν να τους δίνουν χίλιες ευχές απο μέσα τους, να είναι όλοι τους καλά!



Monday, May 13

Κουλούρι, καφές και πλέξιμο στη παραλία



Είναι βράδυ κι έξω βρέχει καταρρακτωδώς, και έχω ξαναπάρει δίπλα μου την κουβερτούλα μου, αυτή του καναπέ-εντάξει για να μη πώ ψέματα δεν την είχα σηκώσει ποτέ- μέχρι να καλοκαιριάσει κανονικά έχω καιρό-και έχω κουρνιάσει στη γωνιά μου και γράφω για το πρώτο μου μπάνιο στη θάλασσα σε κοντινή παραλία της Χαλκιδικής, χθές . Μα χθές μόλις? Μου φαίνεται απίστευτο , καλά λένε κάνε ότι μπορείς όταν σου δοθεί ευκαιρία, μην το αφήνεις για αύριο , αύριο ας πούμε ... το πιο απλό, βρέχει και σου χαλάει το πρόγραμμα. Η άμμος ήταν βρεγμένη και κρύα και η θάλασσα μου φάνηκε παγάκι όταν βούτηξα τα πόδια μου αλλά πήγα για να κάνω μπάνιο και δεν θα τόχανα και σιγά σιγά καθώς ο ήλιος με ζέστανε για τα καλά ....βούτηξα! Νομίζω ότι είναι απο τις ωραιότερες αισθήσεις να αιωρείσαι μέσα στο νερό, ήταν τέλεια και σε λίγο η παραλία γέμισε παιδάκια, μαμάδες, γιαγιάδες, ναι νομίζω ότι αυτές ξέρουν να ζούν, τους άντρες τους είδα διστακτικούς, ελάχιστοι μέσα στο νερό, ίσως το αφήνουν για πιο ζεστές μέρες.Κοιτάζω κι εγώ τις φωτογραφίες μου καθώς τις αναρτώ , ακούω τη βροχή να πέφτει σταθερά και  ελπίζω το πρωί που θα σηκωθώ, ο ήλιος πάλι  να λάμπει!












Thursday, May 9

Και το oscar πηγαίνει........

Η καλή μου η Κυριακή ή Κορίνα με το  όμορφο xeirosepixeirimata.blogspot.gr   μου απένειμε το όσκαρ, τόσο απλά,   εεεε... άμα κάνεις καλή δουλειά αναγνωρίζεσαι , αυτό είναι, στα blog τουλάχιστον είμαστε σαν την Ευρώπη, δεν χρειάζεται το μέσον....πλάκα κάνω αλλά χάρηκα πραγματικά με το νέο μου βραβείο, στέλνω την αγάπη μου και τα φιλιά μου στη Κυριακή και την ευχαριστώ πολύ!

Απαντώ λοιπόν στις ερωτήσεις και το στέλνω αμέσως σε άλλα 11 blog

 





















 

Οι κανόνες είναι:

1) Αναφέρεις ποιος σου χάρισε το βραβείο και τον ευχαριστείς.
2) Απάντησε στις ερωτήσεις.
3) Δίνεις με τη σειρά σου βραβείο σε 11 blog με λιγότερα από 200 μέλη.
4) Ενημέρωσέ τους για το βραβείο.
5) Ακολουθείς το
blog που σου το χάρισε

Οι ερωτήσεις είναι

1) Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας?
2) Ποιο το θέμα του blog σας/με τι ασχολείται?
3) Από πού βρίσκεται την έμπνευσή σας?
4) Σχεδιάζεται από πριν το περιεχόμενο του blog σας?
5) Έχετε νέες ιδέες για το blog σας?
6) Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας?
7) Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε?
8) Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς?
9) Ποια είναι τα χόμπυ σας?


Και απαντώ

 1) Η ανάγκη να έχω να φτιάξω κάτι απο αυτά που έχω στο μυαλό μου και να το μοιραστώ με άλλους αφού αυτό έκανα και πρίν έχοντας τη βιοτεχνία παιδικών ρούχων
 2) Τα θέματά μου, το πλέξιμο, το ράψιμο, η διακόσμηση , οι συνταγές και ότι άλλο μου έρθει στο μυαλό.
3)Δεν ξέρω , πολλές φορές άλλα σχεδιάζω και άλλα προκύπτουν.
4)Σε στιγμές ηρεμίαςέρχονται διάφορες ιδέες αλλά κυρίως γράφω και λειτουργώ αυθόρμητα.
5)Ναι πολλές.
6) Οσο μου αφήνουν το σπίτι, το μαγείρεμα και ο αυχένας μου
7)Οποια νάναι , μόνη , με κόσμο...
8) Οτι είμαι βασικά καλο κορίτσι και ποτέ κακοπροαίρετη.
9) Οτι έχει να κάνει με τα χέρια, με τα χρώματα, με το ύφασμα, με τα νήματα, το μπάνιο στη θάλασσα  .....οι εκδρομές 


Απονέμω αυτό το οσκαρ σε

1 www.okosmostisranias.blogspot.gr/
2 www.velonakaiklosti.blogspot.gr
3 www.dominocraft.blogspot.gr
4 www.mcubeddiapercreations.blogspot.gr
www.mommywiki.blogspot.gr
www.iioannasworld.blogspot.gr
www.fofoula.blogspot.gr
www.gioulazm.blogspot.gr
www.neraidodimiourgies.blogspot.gr
10 www.eleni-knittingpatterns.blogspot.gr
11 www.toplextompiskoto.blogspot.gr  
12 www.evibyhand.blogspot.gr

Κορίτσια με γειά σας το βραβείο!!!

Thursday, May 2

Καλή Ανάσταση!




Είναι μεγάλη Πέμπτη και είναι σαν να έκανα ένα μαραθώνιο ώς σήμερα .Δεν ξέρω αν κατάφερα να κάνω όλα όσα ήθελα αλλά τελικά είμαι ευχαριστημένη, κατέληξα χωρίς τενοντίδες απλά πιασμένη απο τον αυχένα μέχρι τα πόδια και τα χέρια....όμως τώρα περνάω απο το σαλόνι και ρίχνω λοξές ματιές και είμαι ευχαριστημένη. Το σπίτι μυρίζει Πάσχα, είναι καθαρό, οι κουρτίνες ανεμίζουν μοσχοβολώντας, οι κοτούλες, οι πάπιες στη θέση τους, η πιατέλα με τα γυαλισμενα με λάδι κόκκινα αυγά στη τραπεζαρία, ο κούνελός μου έξω στην αυλή , εντάξει όλα ή σχεδόν όλα στη θέση τους. 








































Περνώντας απο τα blog της γειτονιάς όλο και ζηλεύω κάποια κατασκευή , τα στεφάνια τους , τα ιδιαίτερα αυγά τους, τις λαμπάδες τους πολλά, τα έχω όλα στο νού μου γιατί κατα βάθος αυτό μου αρέσει. Αλλωστε αν τελειώσουν όλα όσα θέλω να κάνω τότε τί θα ονειρεύομαι?
Και έτσι φτάνει η μέρα της Λαμπρής, ένα δόξα τω Θεώ έρχεται στα χείλη μου, πόσο ευχαριστημένοι πρέπει να είμαστε με αυτά που έχουμε και αν το καλοσκεφτούμε είναι πολλά πάρα πολλά, αρκεί να δούμε λίγο πέρα απο τη μύτη μας , γιατί πέρα απο τη μύτη μας   στον απέραντο κόσμο υπάρχουν πολλά και δύσκολα, εντάξει υπάρχουν και εύκολα , πιο εύκολα απο αυτά που μας συμβαίνουν, υπάρχουν και πιο πλουσιοπάροχα και άφθονα σε άλλους αλλά ας αναρωτηθούμε, υπάρχει τρόπος να διαλέξουμε? Πώς να γίνει αυτό , να πάρουμε απο τον ένα την ομορφιά του, απο τον  άλλο την οικονομική του άνεση, απο τον άλλο την οικογενειακή του γαλήνη? και ο κατάλογος των άλλων μπορεί να είναι ατέλειωτος, να θέλουμε αυτά που ίσως πιστεύουμε ότι μας λείπουν, μας λείπουν άραγε αληθινά ή λείπουν πράγματα απο μια εικονική τέλεια εικόνα της ζωής ενός ανθρώπου?Ποιά είναι η εικόνα της δικής μας ζωής? Της πραγματικά δικής μας θέλησης και όχι της επίπλαστης? Ο άντρας μου συχνά λέει και γελάω , όταν κάποιες φορές σκάω μέσα και ονειρεύομαι εκδρομή, μα ...μου λέει εκδρομή είμαστε εδώ στο σπίτι μας και έχει πολύ   δίκιο άρα και φέτος θα πάω εκδρομή στο σπίτι μου.


Εύχομαι σε όλους καλή καλή Ανάσταση!