Merry Mary Stories: April 2013

Sunday, April 28

Ενας πράσινος φίλος

Η κόρη μου είχε να πάει σε γενέθλια και μάλιστα τα πρώτα γενεθλια της κόρης της φίλης της που έγινε ενός έτους και τι δώρο να πάει? Φαγώθηκε να είναι κάτι διαφορετικό, έψαξε και βρήκε κάτι κούκλες και έτσι έπλεξα το πρώτο μου ζωάκι να τo πώ ή μάλλον εξωγηινάκι . Είναι 3 κούκλες που σχεδίασε ο K J Hay και ονομάζονται Spiky , αυτός είναι που έπλεξα εγώ σπάικι δηλαδή αιχμηρός γιατί έχει 3 ακίδες στο κεφάλι του , ο square ο τετραγωνούλης σαν να λέμε μάλλον γιατί είναι τετράγωνος και ο squiggy μακρουλός με 3 πόδια. Είναι 3 τερατάκια που νομίζω ότι θα αγαπούσαν πολύ τα παιδιά και ελπίζω το δώρο να άρεσε στη μαμά της μικρής , εμείς το κάναμε με πολλή αγάπη κι εγώ έκανα ράλλυ πλεξίματος, μου μιλούσαν και μέτραγα, έκανα δουλειές και σερνόταν το μαλλί πίσω μου αλλά τα κατάφερα απο το απόγευμα της Παρασκευής ώς το Σάββατο το μεσημέρι ο Σπάικι ήταν έτοιμος στο παρατσάκ με το πτι καρώ κασκόλ του για τη βόλτα του και εγώ απόλαυσα το καφέ μου ικανοποιημένη που πρόλαβα.

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Thursday, April 25

Τσουρέκια νόστιμα με γιαούρτι

Σας δίνω αυτή τη συνταγή για τσουρέκια που θα κάνω όπως πάντα την Μεγάλη Πέμπτη μετά το βάψιμο των αυγών κι αφού κρεμάσω ένα κόκκινο πανί έξω , έθιμο παλιό που μου έμαθε η Ελένη. Η συνταγή είναι εύκολη, δεν θέλει ζύμωμα πολύ και φουσκώνει πάντα , η ιδιαιτερότητά της είναι ότι δεν μπαίνει γάλα αλλά γιαούρτι στραγγιστό και αυτό τους δίνει άλλη γεύση και να πώ ότι είναι σαν τριφτά που λέμε και όχι με κλωστές και πεντανόστιμα.

Υλικά

170 γρ μαγιά
2 κιλά αλεύρι
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι
10 αυγά
2 βιτάμ
2 γιαούρτια στραγγιστά
4 φλυτζάνες ζάχαρη
3 φακελάκια μαχλέπι
2 φακαλάκια κακουλέ

Πρώτα πιάνουμε τη μαγιά ώς εξής, σε ένα ποτήρι χλιαρό νερό- εγώ το ζεσταίνω λίγο- βάζουμε τη μαγιά, τη διαλύουμε καλά με το χέρι ή με το χτυπητήρι, βάζουμε 1 κοφτό κουταλάκι ζάχαρη και λίγο αλεύρι , που δεν το μετράω ποτά , θα είναι 1 ποτήρι περίπου και ανακατεύοντας να γίνει ένας χυλός όπως οι παιδικές κρέμες, όχι πολύ σφιχτός να μη κινδυνέψει να γίνει ζυμάρι και το αφήνουμε σκεπασμένο με μια πετσέτα γαι 20 λεπτά περίπου να φουσκώσει, θα το δείτε βασικά θα γεμίσει φουσκάλες, τότε είναι έτοιμο. Στο μεταξύ εμείς ετοιμάζουμε τα υλικά για το ζύμωμα
.
Το μαχλέπι αν είναι με το κέλυφός του το καθαρίζουμε και μαζί με το κακουλέ τα βάζουμε στο μπλεντεράκι με λίγη ζάχαρη-αλλιώς είναι άδειο τα μπλεντερ και δεν τα διαλύει καλά-να χτυπηθούν και να γίνουν όσο είναι δυυνατό σαν πούδρα, εγώ αφαιρώ μετά τα κουκουτσάκια που έχουν μείνει.
Τα βιτάμ τα βάζουμε σε κατσαρολάκι και τα ζεσταίνουμε ίσα να λειώσουν.
Τα αυγά τα χωρίζουμε κρόκους και ασπράδια και τα ασπράδια τα χτυπάμε λίγο να αφρίσουν.
Το αλεύρι το κοσκινίζουμε και το βάζουμε πρώτα πρώτο στη λεκάνη μας όπου θα ζυμώσουμε, χρόνια πρίν η πεθερά μου που ζύμωνε μου είχε πάρει δώρο μια μεγάλη εμαγιέ λεκάνη να χωράει 3 κιλά αλεύρι και αυτήν έχω έως τώρα.
Τα γιαούρτια τα βάζουμε δίπλα μας ανοιχτά έτοιμα να τα αδειάσουμε στο μίγμα μας, κανονικά θέλουμε έναν βοηθό γιατί απο την ώρα που θα βάλουμε τα χέρια μας ση ζύμη δεν είναι εύκολο να παίρνουμε τα υλικά μας.
Ηρθε η μεγάλη ώρα, η μαγιά μας έχει φουσκώσει, πλύντε καλά τα χέρια σας, δέστε τα μαλλιά σας να μη πέσει καμμιά τρίχα και.....ζύμωμα.
Το αλεύρι όλο είναι μέσα στη λεκάνη , ρίχνουμε το αλάτι, το μαχλέπι και το κακουλέ εκεί και τα ανακατεύουμε , μετά κάνουμε μια λακκούβα και ρίχνουμε εκεί τη φουσκαλιασμένη μαγιά μας.
Ρίχνουμε επίσης λίγο απο τα βιτάμ και σιγά σιγά αρχίζουμε να ανακατεύουμε, μετα απο λίγο ρίχνουμε τα ασπράδια, ζυμώνουμε λίγο, μετά τους κρόκους και λίγη ζάχαρη και ανακατεύουμε, η ζύμη μας δεν έχει ακόμη ομογενοποιηθεί, υπάρχει αλεύρι αλλά σιγά σιγά θα ζυμωθελι κι αυτό.
Ρίχνουμε και τα γιαούρτια και κρατάμε δίπλα μας το μισό απο το βιτάμ και τη μισή ζάχαρη, έτσι θα τελειώσει το ζύμωμα, βουτώντας τα χέρια στο βιτάμ και μετά πασπαλίζοντας ζάχαρη , έως να τελειώσουν αυτά η ζύμη μας θα γίνει ωραία και μαλακή.
Μην προσθέσετε άλλο αλεύρι , τα χέρια θα ξεκολήσουν απο τη ζύμη με το βιτάμ και όχι με περισσότερο αλεύρι, ζυμώνουμε γαι 5 λεπτά καλά φέρνοντας ζύμη απο κάτω πρός τα πάνω και με τα χέρια μας σαν μπουνιές βουτάμε στη ζύμη, αυτό είιναι τελειώσατε.

Αφήνουμε τη λεκάνη σε ζεστό μέρος αφού πασπαλίσουμε με λίγο αλεύρι τη ζύμη να μη κολλήσει στη πετσέτα όταν σηκωθεί και τη σκεπάζουμε και με μια κουβερτούλα. Σε 1-2 ώρες έχει σηκωθεί, καλό είναι να έχουμε αφήσει στην άκρη λίγο βιτάμ και να ξαναζυμώσουμε άλλη μία φορά τουλάχιστον βουτώντας τα χέρια στο βιτάμ και να αφήσουμε πάλι σκεπασμένο για 1 έως 2 ώρες ανάλογα θα το δούμε, πάντως τη δεύτερη φορά φουσκώνει πιο γρήγορα.
Επειδή είναι γλυκούτσικο δεν περιμένουμε να διπλασιαστεί , θα φουσκώσει όμως στα σίγουρα.

Με βιτάμ πάντα πλάθουμε τις κουλούρες μας σε πλεξούδες, εγώ πάντα γεμίζω ένα απο τα 3 μπαστουνάκια με μαρμελάδα και λίγα καρύδια και τρελλαινόμαστε , το τρώμε σαν γλυκό.
Αφού πλάσουμε τις κουλούρες , τις βάζουμε στα ταψιά, αν βάλουμε λαδόκολλα κάτω θα πλυθούν πιο εύκολα μετά , και τις αφήνουμε μισή έως μία ώρα να φουσκώσουν και σε προθερμασμένο φούρνο ψήνουμε στον αέρα στους 170 βαθμούς για 50 λεπτά έως 1 ώρα.
Δοκιμάστε τη συνταγή , θα τα πετύχετε σίγουρα, καλή επιτυχία!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Wednesday, April 24

Bραβειάκι απο τη Χριστίνα και συνέντευξη

Είναι εντεκάμισι το βράδυ και εγώ μόλις τώρα στρώθηκα να ανοίξω τα μηνύματά μου.Καινούργιες φίλες και γλυκά mail που σου φτιάχνουν τη διάθεση και.... το πρώτο μου βραβείο, ναι είναι αλήθεια ένα ωραιότατο βραβείο απο την Xριστίνα με τις Νεραιδοδημιουργίες της και νέα ποδηλάτισα παρακαλώ. Ευχαριστώ πολύ γαι την υπέροχη κονκάρδα, θα κοσμεί το blog μου τώρα πιά!

Να πώ καλώς σας βρήκα στην Αχτίδα και τη Demi πολύ χαίρομαι για τα μηνύματά τους και να πώ καλωσορίσατε στην d1pouliou και την Ευγενία ,κορίτσια μπείτε στην παρέα για πλέξιμο , καφέ και κουβεντούλα.

Λοιπόν..... το παιχνίδι με βραβειάκια είναι πονηρό, θέλει να δώσω 11 στοιχεία για μένα και θα το κάνω μιάς και πέρασαν ήδη λίγες μέρες απο τότε που το πήρα και δεν μου αρέσει να αργώ.

Εγινα 50 πέρσι τον Ιούνιο και δεν λέω τί θα γίνω αυτό τον Ιούνιο, ίσως να σταματήσω εδώ το μέτρημα.
Οχι, το παίρνω πίσω, δεν με πειράζει να μεγαλώνω, θέλω απλώς να αδειάζει το κεφάλι μου κι αυτό γεμίζει, γεμίζει γι αυτό πάντα πονάει κι όταν λέμε πονάει ,το κάνει στ’ αλήθεια δυνατά αλλά ζώ με με αυτό τόσα χρόνια...
Είμαι δημιουργική, πάντα ήμουν, 25 χρόνια κατασκευής παιδικών ρούχων όπου έκανα τα πάντα , το σχεδιασμό, τα κεντήματα, τα τυπώματα , πολλά όμορφα και βασανιστικά.Ξέχασα να πώω και συμπληρώνω ότι σπούδασα Γαλλική φιλολογία αλλά δεν πήρα πτυχίο και μιλάω καλά Αγγλικά και τελευταία μαθαίνω Ρωσσικά
Είμαι υπομονετική, δεν ξέρω άν αυτό είναι προτέρημα, στη δουλειά σίγουρα είναι, στους ανθρώπους με μπερδεύει, αλλά πάλι δεν μου αρέσει να φτάνω στα άκρα γιατί εγώ δεν είμαι καλά μετά και δεν μετανοιώνω γι αυτό, δεν μπορώ και δεν θέλω να αλλάξω. Ού....φφφ άλλα 7 και νόμιζα ότι τέλειωνα.
Νοιώθω ενοχή όταν δεν γυμνάζομαι το χρειάζομαι , ο αυχένας μου πάντα μου δημιουργούσε προβλήματα, πόνο , ζαλάδες, τώρα ήρθαν και οι ορμόνες... γι αυτό pilates και περπάτημα.
Εχω ένα γιό 27 και μιά κόρη 25, η ζωή μου, δεν πιστεύω ότι μεγάλωσαν τόσο, κοιτάω πίσω και μου φαίνεται τόσο νωπό το χθές.
Είμαι παντρεμένη με ένα καλό άνθρωωπο, το alter ego μου σε πολλά πράγματα.
Είμαι τώρα πιά γκρινιάρα, δεν ήμουν παλιά, λίγο η αλλαγή στη ζωή μου απο την ένταση της δουλειάς στο σπίτι τώρα πιά ,νοιώθω συχνά άσκοπη την καθημερινή υπηρεσία για καθάρισμα, μαγείρεμα και σαν κλάσσική δίδυμος άλλοτε βρίσκω την ρουτίνα μου υπέροχη.
Αγαπώ να σχεδιάζω, να διακοσμώ, να βάφω ακόμη και τοίχους, να πλέκω , γενικώς να έχω κάτι στα σκαριά, αυτό με γεμίζει ,μόνο δεν μου φτάνουν οι ώρες, κι εγώ που νόμιζα ότι όταν δεν θα δούλευα θα είχα χρόνο να κάνω πολλά, τί πλάνη!
Αγαπώ να μιλώ με το κόσμο, να μαθαίνω, μαθαίνω πολλά για τους άλλους γιατί τους ακούω, δεν βαριέμαι να ακούω, εντάξει ώς ένα σημείο θέλω να λέω κι εγώ για μένα, αγαπώ το blog μου , να επικοινωνώ με καινούργιους φίλους.
Αααα...χ αγαπώ τα ταξίδια, αν με ρωτήσετε , άν μου λείπει κάτι θα ήμουν αχάριστη να πώ ναι, προσαρμόζομαι, η κρίση έκοψε πολλά δεν με πειράζει, αγαπώ τόσο το σπίτι μου, είμαι ασφαλής μέσα σ’ αυτό, δημιουργώ, η ραπτομηχανή μου με όλα τα καλά της γύρω, τα καλάθια μου γεμάτα μαλλιά- και πάλι θέλω κι άλλα- το βάζο μου γεμάτο βελονάκια, τα κουτιά μου με χάντρες, πηλό, δερματάκια, πένσες....αλλά αν μπορούσα θα έφευγα με τον άντρα μου για οπουδήποτε μέσα στην Ελλάδα, πάντα θάλασσα, πάντα με το αυτοκίνητο ή με πλοίο- τα αεροπλάνο παραμένει κλασσική φοβία. Θέλω να τριγυρίσω , να δώ μέρη, να ξαναπάω στην Αίγινα στον Αγιο Νεκτάριο , όχι να ψωνίσω αλλά να ζήσω λίγες μέρες μακριά έτσι για να αποθυμήσω λίγο το καβούκι μου. Αλλά κι αν όχι ,όλα καλά!