Merry Mary Stories: December 2012

Saturday, December 22

«Ο Αμερικάνος»

Απόσπασμα από το χριστουγεννιάτικο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.

Νικηφόρος Λύτρας, Κάλαντα (1872)

...........
Αλλ' ιδού εισήλθε μετ' ολίγον κι εκείνος, όστις ήτο το αντικείμενο του διαλογισμού του. Διηυθύνθη εις το λογιστήριον, διέταξε ρούμι, κι έριψεν αργυρούν σελίνιον επι του κασσιτέρου του λογιστηρίου. Ο Μπέρδες το έλαβε.

-Πόσα πάει αυτό.

Ο Αμερικάνος έκαμε χειρονομίαν αδιαφορίας και είπε΄

-Δεν γνωρίζω του τόπου μονέδα εγώ.

-Αυτό δεν είναι σύμφωνο με τη μονέδα μας, και δεν περνάει, είπεν ο κάπηλος. Αν θέλετε, να σας το πάρω για δραχμή.

-Αι ντόντ κέαρ, εμορμύρισεν ο Αμερικάνος. Και είτα ελληνιστί είπε

-Δε με μέλει εμένα αυτό.

Ο Μπέρδες του επέστρεψεν ενενήντα πέντε λεπτά.

Εν τούτοις ο Βαγγέλης ο Παχούμης δεν έπαυσε να κοιτάζη τον άγνωστον. Την στιγμήν εκείνην εστράφη προς τους εν τω καπηλείω και είπε μεγαλοφώνως

-Βρέ παιδιά, θυμάστε, κανένας απο εσάς, το Γιάννη τ' μπαρμπα-Στάθη τ' Μοθωνιού, που λείπει στην Αμέρικα εδώ κι' είκοσι χρόνια

Ακούσας το όνομα τούτο ο ξένος ανεσκίρτησε και εστράφη άκων προς τον λαλούντα. Εν τούτοις εκρατήθη, προσεπάθησε να δείξει αδιαφορίαν, κι' ελθών εκάθισε παρά τινα γωνίαν του καπηλείου. Ηναψε πούρον κι' εκάπνιζεν.

Ουδείς απήντησεν εις την ερώτησην του αχθοφόρου, ής η υποκεκρυμμένη έννοια ελάνθανε πάντας.

Ο Βαγγέλης εξηκολούθησε

-Πού να θυμάστε σείς Είσθε όλοι μικρότεροί μου. Εξόν απ' τον μπαρμπα-Τριαντάφυλλο, που δεν είναι ντόπιος, κι' εγώ κοντεύω τώρα να σαραντίσω. Ημουν ώς δεκαοχτώ χρονών, όταν εξενιτεύτηκε ο γυιός του Μοθωνιού, κι' εκείνος τότε θα ήτον ώς εικοσιπέντε. Μα μου φαίνεται, να τον έβλεπα τώρα-δά, θα τον εγνώριζα. Απέθαναν με τον καυμό του Γιάννη τους, κι ο καημένος ο μπαρμπα-Στάθης κι' η γυναίκα του, Θεός σχωρέσ' τους! Και το σπιτάκι τους απόμεινε ρείπιο και χάλασμα, με δύο μισούς τοίχους εδώ παραπάνω, στής εκκλησιάς το μαχαλά, και μ' ένα μαύρο βαθούλωμα στη γωνιά που ήτον ένα καιρό η παραστιά τους. Και ο γυιός τους έρριξε πέτρα πίσω του. Μα πόσος κόσμος χάνεται, ώς τόσο, και στην Αμέρικα! Ξέρετε πού ήταν και αρραβωνιασμένος

-Και ποιά είχε ηρώτησε μετ' αδιαφορίας ο κλήτωρ της δημαρχίας, αρχηγός της πολιτοφυλακής της νυκτός.

Ο ξένος ήκουε μετά βαθυτάτης προσοχής, αλλ' εφυλάττετο να στρέψη βλέμμα πρός τον λαλούντα.

-Είχε το Μελαχρώ της θειά-Κυρατσώς της Μιχάλαινας. Και σαν έφυγε και απέρασαν

δυό-τρία χρόνια, την εγύρεψαν πολλοί, γιατί το κορίτσι είχε χάρες κι' εμορφιές, και τιμημένη ήτον, και μορφοδούλα, η μόνη κεντήστρα του χωριού μας, και προικιά είχε καλά. Μα το Μελαχρώ δε θέλησε κανέναν, όσο που απέρασαν τα χρόνια κι' έγινε κι αυτή γεροντοκόριτσο. Και με το άχ και βάχ, αδυνάτισε τώρα κι' εχλώμιανε, μα 'ως τόσο, όταν η γυναίκα έχη καλό σκαρί, δύσκολα γεράζει. Ακόμα το λέει, βρέ παιδιά, θα είναι παραπάν' απο τριανταπέντε και φαίνεται να είναι ώς εικοσιπέντε. Έτυχε μια μέρα να την ιδώ, που τους κουβάλησα ένα σακκί αλεύρι, όσο την κοιτάζης, τόσο νοστιμίζει!

-Ελα, άφ' σέ τα αυτά, Βαγγέλη,είπεν αυστηρώς ο κλήτωρ της δημαρχίας, δεν πάει στα μαγαζιά μέσα να λέμε για φαμίλιες και για κορίτσια.

-Εχεις δίκιο, μπαρμπα-Τριαντάφυλλε, είπεν ο αχθοφόρος, μα δεν το είπα για κακό...

Η όψις του Αμερικάνου εφαιδρύνθη, και ακτίς ευτυχίας, διαπεράσασα το επίχρισμα εκείνο και την οιονεί προσωπίδα, περί ής είπομεν εν αρχή, ηγλάισε το πρόσωπόν του.

Ο μπαρμπα-Τριαντάφυλλος με τον χωροφύλακα και τους δύο πολίτας φρουρούς, με τα τουφέκιά των ηγέρθη και είπεν αποτεινόμενος προς τον κάπηλον¨

-Ελα, κάμε γλήγορα, Δημήτρη, κάμετε φρόνιμα, αφήστε τους χορούς και τα τραγούδια, παιδιά, δεν είναι απόκριες. Τι μέρα ξημερώνει αύριο? Κλείσε γλήγορα, Δημήτρη, να κοιμηθούν ο κόσμος, θα σηκωθούν τις δύο απ' τα μεσάνυχτα να παν στην εκκλησιά. Και ο κύριος έχει μέρος να κοιμηθεί τάχα? Ηρώτησε δείξας τον Αμερικάνον.

-Εννοια σ', μπαρμπα-Τριαντάφυλλε, είπεν ο Βαγγέλης, του είπε ο μπαρμπ'-Αναγνώστης ο καφετζής να πάη στον καφενέ του να πλαγιάση. Μα μη σε μέλει ώς τόσο για τον κύριο ,προσέθηκε παίξας την ματιά εις τον κλήτορα, αν θέλη μέρος να κοιμηθεί έχει και παραέχει.

-Τι τρέχει? Ηρώτησε μυστηριωδώς ο κλήτωρ.

-Είναι απο δώ, ντόπιος, του είπεν εις το ούς ο Παχούμης.

-Και πώς το ξέρεις?

-Ειχα δεν είχα, τον γνώρισα.

-Και ποιός είναι?

-Εκείνος που σας έλεγα πριν, ο Γιάννης τ' μπαρμπα-Στάθη τ' Μοθωνιού. Οταν ήρθες κι αποκαταστάθηκες εδώ του λόγου σου, ήτον φευγάτος, και γι' αυτό δεν τον θυμάσαι. Μα τον τον πατέρα του, τον μπαρμπα-Στάθη, τον έφτασες, θαρρώ.

-Τον έφτασα. Κάμε γλήγορα , Δημήτρη, επανέλαβε μεγαλοφώνως ο κλήτωρ, κι' εξήλθεν.

Οι δύο συναχθοφόροι του Βαγγέλη είχαν παύσει το άσμα και την όρχησιν, και ητοιμάζοντο ν' απέλθωσιν. Αλλ' αίφνης ο Βαγγέλης, ελθών πλησίον του Αμερικάνου, του λέγει ταπεινή τη φωνή

-Τι μ' δίνεις, αφεντικό, να πάω να πάρω τα σ' χαρίκια?

Ο ξένος δεν έβαλε την χείρα εις την τσέπην. Αλλά μεταξύ του αντίχειρος, του λιχανού και του μέσου της δεξιάς ευρέθη κρατών μίαν αγγλικήν λίραν. Την έρριψεν πάραυτα εις την παλάμην του Βαγγέλη με τόσην προθυμίαν και χαράν, ώς να ήτον ο λαμβάνων και όχι ο δίδων.

Οταν οι γείτονες της θειά-Κυρατσώς της Μιχάλαινας εξύπνησαν μετά τα μεσάνυκτα δια να υπάγουν εις την εκκλησίαν, της οποίας οι κώδωνες εκλάγγαζον θορυβωδώς, πόσον εξεπλάγησαν ιδόντες την οικίαν της πτωχής χήρας, εκεί όπου δεν εδέχοντο τα παιδία να τραγουδήσουν τα Χριστούγεννα, αλλά τα απέπεμπον με τας φράσεις, -δεν έχουμε κανένα και - τί θα τραγουδήστε απο μας?-, κατάφωτον, με όλα τα παραθυρόφυλλα ανοικτά, με τας υέλους απαστραπτούσας, με την θύραν συχνά ανοιγοκλειομένην, με δύο φανάρια ανηρτημένα εις τον εξώστην, με ελαφρώς διερχομένας σκιάς, με χαρμοσύνους φωνάς και θορύβους. Τι τρέχει? Τι συμβαίνει? Δεν ήργησαν να πληροφορηθώσιν. Οσοι δεν το έμαθαν εις την γειτονιάν, το έμαθαν εις την εκκλησίαν, το έμαθαν απο τους επανελθόντας οίκαδε την αυγήν, μετά την απόλυσιν της θείας λειτουργίας.

Ο ξενιτευμένος γαμβρός, ο απο εικοσαετίας απών, ο απο δεκαετίας μη επιστείλας, ο απο δεκαετίας μη αφήσας ίχνη, ο μη συναντήσας που πατριώτην, ο μη ομιλήσας απο δεκαπενταετίας ελληνιστί, είχε γυρίσει πολλά μέρη εις τον Νέον Κόσμον, είχε εργασθή ώς υπεργολάβος εις μεταλλεία και ως επιστάτης εις φυτείας, κι' επανήλθε με χιλιάδας τινάς ταλλήρων εις τον τόπον της γεννήσεώς του, όπου επανεύρεν ηλικιωθείσαν, αλλ' ακμαίαν ακόμη, την πιστήν του μνηστήν.

Εν μόνον είχε μάθει, πρό δεκαπέντε ετών, τον θάνατο των γονέων του. Περί της μνηστής του είχε σχεδόν πεποίθησιν, ότι θα είχεν υπανδρευθή προ πολλού, εν τούτοις διετήρει αμυδράν τινα ελπίδα. Εκ δεισιδαίμονος φόβου, όσον επλησίαζε εις την πατρίδα του, τόσον εδίσταζε να ερωτήση απ' ευθείας περι της μνηστής του, μη δίδων άλλως γνωριμίαν εις κανέναν των συμπατριωτών του, όσους τυχόν συνήντησεν άμα φθάσας εις την Ελλαδα. Επροτίμα ν' αγνοή τί έγινεν η μνηστή του, μέχρι της τελευταίας στιγμής, καθ' 'ην θ' απεβιβάζετο εις τον τόπον της γεννήσεώς του και θα προσήρχετο εις ευλαβή επίσκεψιν εις το ερείπιον, όπου ήτο άλλοτε η πατρώα οικία του.

Μετά τρείς ημέρας, τη Κυριακή μετά την Χριστού Γέννησιν, ετελούντο εν πάση χαρά και σεμνότητι οι γάμοι του Ιωάννου Ευσταθίου Μοθωνιού μετά της Μελαγχροινής Μιχαήλ Κουμπουρτζή.

Η θειά-Κυρατσώ, μετά τόσα έτη, εφόρεσεν, επ' ολίγας στιγμάς χρωματιστήν -πολίτικην μανδήλαν-. Δια ν' ασπασθή τα στέφανα. Και την παραμονή του Αγίου Βασιλείου, το εσπέρας. Ισταμένη εις τον εξώστην, ηκούσθη φωνούσα προς τους διερχομένους ομίλους των παίδων

-Ελάτε, παιδιά, να τραγ' δήστε!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Wednesday, December 19

Μελομακάρονα

Μόλις η κουζίνα μυρίσει μελομακάρονα, αισθάνεσαι ότι φτάνουν πια τα Χριστούγεννα. Είναι πολύ απλό γλυκό και πραγματικά θα τα καταφέρετε χωρίς δυσκολία.

Υλικά

2 φλυτζάνες σπορέλαιο

1 φλυτζάνα ζάχαρη

1/2 φλυτζάνας κονιάκ

1/2 φλυτζάνας χυμό φρέσκο πορτοκάλι

λίγη κανέλλα

7,5 φλυτζάνεσ μαλακό αλεύρι

2 κ.γλ. μπαίηκιν

1 κ.γλ. σόδα

Σιρόπι

2 φλυτζάνες μέλι

2 φλυτζάνες ζάχαρη

3 φλυτζάνες νερό

λίγο λεμόνι

Βάζουμε το σπορέλαιο σε μια λεκάνη , το χυμό πορτοκαλιού, τη ζάχαρη, το κονιάκ, τη κανέλλα και το γαρύφαλο και ανακατεύουμε καλά με το σύρμα να ενωθούν τα υλικά. Μετά αρχιζουμε να προσθέτουμε σιγά σιγά το αλεύρι όπου έχουμε βάλει τη σόδα και το μπαίηκιν έως ότου γίνει μια ωραία μαλακή ζύμη. Τότε αρχίζουμε το πλάσιμο, παίρνουμε μια μικρή ποσότητα στο χέρι και ή το πλάθουμε σαν μακρόστενο μπαλάκι πατώντας την επιφάνειά του με ένα φαρδύ κοσκινο αλευριού να το χαράξει σε ρόμβους ή το ανοίγουμε ένα μικρό κύκλο και κόβουμε με τα ειδικά κούπ διάφορα σχήματα, καρδούλες, δενδράκια, αστεράκια. Τα απλώνουμε σε ταψί που έχουμε λαδώσει και τα ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μισή ώρα.

Εχουμε ετοιμάσει το σιρόπι απο πριν και έχει κρυώσει, μόλις βγούν τα μελομακάρονα ζεστά όπως είναι, τα βουτάμε για λίγο (10 δευτερόλεπτα) στο σιρόπι και τα βγάζουμε με τρυπητή κουτάλα στη πιατέλα μας. Απο πάνω πασπαλίζουμε με μπόλικα ψιλοκομένα καρύδια τα οποία κολλάνε λόγω σιροπιού και δεν πέφτουν.

Καλή σας επιτυχία!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Monday, December 17

Μια όμορφη ιδέα για ένα χριστουγεννιάτικο παράθυρο!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Τυρόψωμο

Μη φοβάστε τις ζύμες. Αν έχετε λίγη ξερή μαγιά και αλεύρι μπορείτε να κάνετε θαύματα. Αυτή είναι η βασική ζύμη για ψωμί όπου προσθέτουμε λάδι και τυρί.

Υλικά: μισό κιλό αλεύρι

μισό φακελάκι ξερή μαγιά

1 κουτ. γλ. κοφτό αλάτι

2 κουτ. σ. λάδι στη ζύμη

1-1,5 ποτήρι χλιαρό νερό

1 μικρό ποτήρι λάδι καθώς το ζυμώνουμε στο ταψί

Πιάνουμε πρώτα τη μαγιά δηλαδή σε ένα μπώλ βάζουμε το μισό νερό μας εκεί ρίχνουμε τη μαγιά λίγο αλάτι τα διαλύουμε καλά με το σύρμα και προσθέτουμε λίγο λίγο ανακατεύοντας γύρω στο ένα ποτήρι απο το αλεύρι μας ώστε να γίνει ένας ωραίος χυλός ( σαν τις μωρουδιακές κρεμούλες) και το αφήνουμε μισή ώρα να φουσκώσει σκεπασμένο με μια πετσέτα. Οταν το ανοίξουμε θα δούμε ότι ο χυλός είναι γεμάτος φουσκάλες σαν να βράζει και έχει φουσκώσει, τότε είναι έτοιμη η μαγιά.

Σε μια άλλη λεκάνη βάζουμε το υπόλοιπο αλεύρι μας, κάνουμε και ένα σταυρό πάνω του όπως μας έμαθαν οι γιαγιάδες μας, εκεί ρίχνουμε τη μαγιά, το υπόλοιπο νερό και τις 2 κουταλιές λάδι και ζυμώνουμε προσθέτοντας αν χρειαστεί νερό να γίνει μια ωραία μαλακή ζύμη ( μεταφέρουμε τη ζύμη έξω απο τη λεκάνη και ζυμώνουμε πάνω στο τραπέζι) δεν χρειάζεται πάνω απο 5-6 λεπτά ζύμωμα. Μετά αφήνουμε τη ζύμη μας σαν μπάλα στη λεκάνη αφού έχουμε βάλει στον πάτο λίγο αλεύρι και την πασπαλίζουμε και απο πάνω με λίγο αλεύρι και την σκεπάζουμε με μια πετσέτα για μισή με μία ώρα να διπλασιαστεί σε όγκο.

Οταν φουσκώσει βάζουμε τη ζύμη πάνω στο τραπέζι και αν θέλουμε κάνουμε ένα τυρόψωμο δηλαδή ανοίγουμε ένα ορθογώνιο με τον πλάστη περίπου 30 επι 15 και βάζουμε κατα μήκος του μπόλικο τριμένο τυρί και το τυλίγουμε σαν στρούντελ, το μεταφέρουμε μέσα σε ένα στρογγυλό μέτριο ταψί και εκεί αρχίζουμε και το στρίβουμε με τα χέρια μας σαν να στίβουμε σφουγγαρόπανο , σε κάθε στρίψιμο ρίχνουμε μπόλικο λάδι ( θα χρειαστεί 1 ποτήρι λάδι). Το στρίβουμε πολλές φορές σε όλο το μήκος του και ας βγει και λίγο έξω το τυρί δεν πειράζει, καθώς στρίβει ρουφάει και το λάδι και στο τέλος το τοποθετούμε κουλουριαστά μέσα στο ταψί, το αφήνουμε να ησυχάσει ένα τέταρτο(κάθε φορά που πιάνουμε μια ζύμη που έχει μαγιά πρέπει να την αφήνουμε να ξεκουράζετια για λίγο μετά).

Αν θέλουμε μικρά τυρόψωμα σαν της φωτογραφίας χωρίζουμε τη ζύμη σε 3 κομμάτια και ζυμώνουμε λίγο το καθένα προσθέτοντας μπόλικο λάδι και μετά ανοίγουμε κύκλους, βάζουμε εκεί τριμμένη φέτα και το κλείνουμε επάνω σαν πουγγί, τα βάζουμε και τα 3 στο ταψί και ψήνουμε για 45 λεπτά με μία ώρα στους 170 βαθμούς.

Καλή επιτυχία!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Muffins

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Sunday, December 9

Υφασμάτινη ή χάρτινη χριστουγεννιάτικη γιρλάντα

Να μια ωραία ιδέα για όσες ξέρουν απο ράψιμο αλλά και όσες δεν ξέρουν μπορούν να την φτιάξουν απο χαρτί και είναι μια καλή ευκαιρία να καθήσετε με τα παιδια σας , να χαρείτε την ετοιμασία ενός όμορφου στολίσματος . Κατ' αρχάς φτιάξτε τα πατρόν σας απο λίγο σκληρό χαρτόνι, μη σας τρομάζει η λέξη πατρόν, είναι ένα μπλουζάκι, ένα παντελονάκι, ένα κασκόλ πανεύκολο, ένας σκούφος, μια μποτούλα. Ζωγραφίστε τα σχήματα που σας δίνω σε σκληρό χαρτόνι , αν τα κανετε σε ύφασμα προσθέστε ι πόντο γύρω γύρω για ραφή, αν τα κανετε σε χαρτί μην προσθέσετε τίποτε. Κόψτε λοιπόν τα σχήματα απο 2 φορες το καθένα (πχ για τη μποτούλα κόβουμε 2 σχήματα τα γαζώνουμε γύρω γύρω αφήνοντας μια πλευρά ελεύθερη,απο όπου γυρνάμε το μέσα έξω και είναι έτοιμη) ράψτε τα και γυρίστε τα απο τη καλή όψη, τότε ράψτε με το χέρι τα μικρά σχηματάκια στις μπότες, τα κουμπάκια στο παλτουδάκι, τα γουνάκια αν βρείτε λίγη γούνα απο κάπου, λίγες κλωστές στην άκρη του κασκόλ για κρόσια και είστε έτοιμες. Κρεμάστε τα χριστουγεννιάτικα ρουχαλάκια με μικρά μανταλάκια σε ένα κορδόνι , η γιρλάντα σας θα είναι το καμάρι σας. Σε χαρτι είναι πιο απλά, όλα τα κολλάμε αντι να τα ράψουμε. Καλη επιτυχία!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Καλάθι για το τζάκι

Φέτος τα ξύλα πρωταγωνιστούν στη ζωή μας, πάνε οι καλοί καιροί που ρύθμιζες το θερμοστάτη στην επιθυμητή θερμοκρασία και άφηνες το θαυματουργό μαύρο χρυσό να ζεστάνει το σπίτι. Τώρα δεν υπάρχει αυλή, μπαλκόνι, βεραντούλα που δεν είναι φορτωμένη με ξύλα, οι έλληνες στην αντίσταση, θα τα κατα φέρουμε θα ζεσταθούμε με oποιοδήποτε άλλο τρόπο αλλά πετρέλαιο θα κάψουμε ελάχιστα. Ετσι λοιπόν έχουμε γίνει σύγχρονες σταχτοπούτες, κουβάλα ξύλα,ανακάτευε με τη μασιά ( βάλτε και μια bepanthol καλού κακού δίπλα στο τζάκι), μάζευε στάχτες. Εχω πλήρως οργανωθεί, έτσι δίπλα στο τζάκι έχω πάρει ένα μεγάλο καλάθι να χωράει όσο το δυνατόν πιο πολλά ξύλα.

Αυτό το έντυσα με ύφασμάτινη θήκη απο τη μέσα πλευρά και έραψα και ένα κάλυμα που αγκαλιάζει το πάτο του για να μη γδέρνει το πάτωμα. Ο τρόπος να βγάλετε πατρόνείναι απλός, αναποδογυρίζεις το καλάθι και απλώνεις το ύφασμα στον πάτο του, κόβεις έναν κύκλο μεγαλύτερο απο τη διάμετρο του πάτου γύρω στα 25 εκατοστά έτσι ώστε να το κουκουλώνει λίγο γύρω γύρω. Εκοψα δύο τέτοιους κύκλους για να είναι ενισχυμένο το κάλυμα και έραψα σε απόσταση 3 εκατοστών απο την ακρη του κύκλου ένα ψιλό λαστιχάκι 1 εκατοστού. Ο τρόπος να ράψετε το λάστιχο έτσι ώστε να σουρώσει στην άκρη το ύφασμα είναι να τραβάτε το λαστιχο με το χέρι σας ώστε να είναι τεντωμένο ενώ το ύφασμα που το πιάνετε μαζί κάτω απο το λάστιχο στη μηχανή είναι σταθερό, έτσι θα δείτε ότι καθώς γαζώνετε σουρώνει όμορφα το ύφασμα σας ( όσο πιο πολύ τεντώνετε το λαστιχάκι τοσο πιο πολλή σούρα δημιουργείτε). Αυτο το φόρεσα στο καλάθι μου αλλά επειδή ήταν αρκετά βαρύ και έπεφτε πήρα το πιστόλι της σιλικόνης( υπάρχει σε όλα τα μαγαζιά με τα υλικά και στα μεγάλα καταστήματα με είδη σπιτιού, αγοράστε ένα δεν είναι ακριβό και σας λύνει τα χέρια σε πολλές περιπτώσεις) και κόλλησα το κάλυμα στο σημείο του λάστιχου πάνω στο καλάθι σιγά σιγά γυρνώντας το και κρατώντας για λίγο σε κάθε σημείο να κρυώσει η κόλλα. Ετσι τώρα δεν ανησυχώ μήπως τραυματίσει το καλάθι το πάτωμά μου. Το απο μέσα κάλυμα ,δείχνω στις φωτογραφίες πώς βγάζω το πατρόν, πάλι τον πάτο με τον ίδιο τρόπο αλλά αυτη τη φορά κόβω τον κύκλο όσο ο πάτος ακριβώς, απλά προσθέτω 1,5 πόντο για την ραφή μου, στρώνω το ύφασμα γύρω απο το καλάθι και κόβω ένα ορθογώνιο όσο όλο το καλάθι αλλά 25 πόντους πιο ψηλό απο το καλάθι έτσι ώστε να γυρίζει σαν γιακας και να κρέμεται έξω απο αυτό, στα σημεία των χερουλιών κόβω ενα σχήμα ύπσιλον για να είναι ελέυθερα και εκει ράβω κορδελίτσες, 2 για κάθε χερούλι για να δένει και να ασφαλίζει το κάλυμα σε κάθε χερούλι. Ετοιμο το καλάθι για τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες που έρχονται.

Η οργάνωση έχει και συνέχεια, ένα δεύτερο καλάθι μικρότερο δίπλα φιλοξενεί ένα μικρό τάπερ όπου έχω βάλει σπασμένα κυβάκια πρασανάμματα για να μην παιδεύομαι κάθε φορά άνοιξε κλείσε το κουτί, ένα σκουπάκι με το φτιαράκι του, ξύλα μικρά κομμένα για προσάναμμα και τα γάντια μου, απλά γάντια υφασμάτινα κήπου που όμως προστατεύουν τα χέρια όταν με τη μασιά ανακατεύουμε τη φωτιά. Καλό ζεστό χουχουλιάρικο χειμώνα!

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Friday, December 7

About my blog

Με τα χέρια μας............

Είναι μαγικό το πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε με τα χέρια μας, πόσα μπορούμε να αντλήσουμε ψυχικά μέσα απο τη δημιουργία. Η χειροτεχνία ότι κι αν είναι κέντημα, πλέξιμο, ζωγραφική, κοσμήματα, κατασκευές, μαγειρέματα μας δίνει πρώτα απο όλα ένα αίσθημα θαλπωρής. Κάτι πολύ γλυκό μας πλημμυρίζει όταν καθόμαστε μπροστά σε ένα καβαλέτο, όταν μαζεύουμε όλα μας τα υλικά σε διάφορα κουτάκια πάνω σε ένα τραπέζι και τραβάμε τη καρέκλα μας να πάρουμε θέση , να τα αγίξουμε, να εμπνευστούμε, να αρχίσουμε να φτιάχνουμε. Βάζουμε την αγαπημένη μας μουσική και διαβάζουμε το γλυκό στο ανοιχτό παλιό λερωμένο απο πιτσιλιές βιβλίο συνταγών. Αφήνουμε τη φαντασία να μας οδηγήσει, το σημαντικό είναι να ξεκουρνιάσουμε απο τον καναπέ μας , να μοιραστούμε αυτό που αγαπάμε με άλλους , να χρησιμοποιήσουμε όπως οι άνθρωποι παλιότερα τη ψυχή μας και τα χέρια μας δημιουργώντας και όχι αγοράζοντας πράγματα, γιατί αυτά τα πράγματα θα έχουν κάτι απο εμάς, γι αυτό και θα είναι πολύτιμα.....

Share: Facebook - Twitter - Pinterest - Other

Στολισμός με πράσινα μήλα για δεξίωση γάμου ή και για βάπτιση

Η πιο όμορφη στιγμή της ζωής σας πλησιάζει. Να μια απο τις ιδέες που μπορεί να σας αρέσει!

Τα πράσινα μήλα συνδυάζουν την απλότητα της ελληνικής φύσης με την πολυτέλεια, τη glamorous διάθεση εκείνης της στιγμής. Γι αυτή την ιδέα έστησα και φωτογράφησα στη βεράντα μου το τραπεζι υποδοχής που μπορεί να στηθεί έξω απο την εκκλησία ή στο χώρο της δεξίωσης. Αγόρασα δύο μεγάλα τσουβάλια, ναι αυτά τα παλιά τσουβάλια τα σχοινένια, που βρήκα εκεί που πουλάνε ξηρούς καρπούς ή καφέδες, τα αγόρασα γύρω στα 5 ευρώ το ένα. Επειδή ήταν τεράστια τα έκοψα και δημιούργησα τρία μικρά τσουβαλάκια 25 επι 35 πόντους το καθένα τα οποία έραψα γύρω γύρω στο χέρι με χοντρούλα κλωστή σαν μαλλάκι (τη βρίσκετε στα μαγαζιά με είδη ραπτικής σε πολλά χρώματα). Αυτά τα έβαλα πάνω στο τραπέζι αφου τα γέμισα με ρύζι. Μην ανησυχείτε για τις βελονιές σας, ας είναι άτσαλες δεν θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα. Πάρτε και ενα μικρό φτιαράκι ασημί (σαν αυτά που έχουν στους ξηρούς καρπούς τα μαγαζιά, τα πουλανε σε καταστήματα για επαγγελματίες) και ακουμπήστε το μέσα στο τσουβαλάκι. Δίπλα στα τσουβαλάκια σε ένα καλαθάκι ή σε ένα κουβαδάκι βάλτε χωνάκια φτιαγμένα απο μπεζ χαρτί σαν λαδόκολα με ένα λαχανί φιογκάκι απο οργαντινένια κορδέλα, γεμίστε τα με ρύζι και μοιράστε τα στους καλεσμένους καθώς θα περνάνε και θα σταματάνε να γράψουν κάτι όμορφο στο βιβλίο ευχών που θα είναι επίσης πάνω στο τραπέζι.

Το τραπέζι της φωτογραφίας είναι στρωμένο με ένα εκρου τραπεζομάντηλο που σίγουρα θα έχετε απο παλιά(ψάξτε τα συρτάρια της μαμάς). Απο πάνω ρίχνουμε ένα ύφασμα γάζα σε σοκολά χρώμα, με ένα χοντροφτιαγμένο κόμπο να πέφτει απαλά μπροστά. Η όλη ιδέα βασίζεται στη διχρωμία λαχανί - μπεζ σοκολά, παίξτε με αυτά τα δύο χρώματα. Κάτω απο το τραπέζι βάζουμε 2-3 μεγαλύτερα τσουβαλάκια γύρω στους 50 επι 70 πόντους γεμάτα με πράσινα μήλα να μοιάζουν με τα σακιά των παλιών μπακάλικων και καθώς γυρνάμε να διπλώσει η πάνω μεριά τους δένουμε γύρω τους μια λαχανί κορδέλα. Δίπλα τους ρίχνουμε 2-3 λαχανί μαξιλαράκια που τα έχουμε φτιάξει τυλίγοντας παλιά μας μαξιλάρια με λαχανί γάζα. Πάνω στο τραπέζι έχω βάλει μια τριώροφη τουρτιέρα, είναι ωραία γιατί δίνει ύψος στο στολισμό, τη γέμισα με μήλα, ξηρούς καρπούς και κουφέτα. Επίσης εύκολα θα βρείτε λαχανί πετρούλες να σκορπίσετε πάνω στο τραπέζι. Γυάλες μεγάλες με κεριά αναμένα μέσα δίνουν ατμοσφαιρικό φως, δεν είναι ακριβές γύρω στα 20 με 30 ευρώ. Ωραία ιδέα είναι να βάλετε ασπρα φωτάκια πάνω στο τραπέζι να πέφτουν απαλά εμπρός (σαν αυτά των Χριστουγέννων αλλά λευκά) θα δώσουν λάμψη και πολυτέλεια στο σκηνικό σας.

Οι λαμπάδες μπορούν να είναι απο λευκό κερί , ζητήστε απο τον ανθοδέτη σας να χρησιμοποιήσει πράσινα μήλα. Αυτές της φωτογραφίας είναι γυάλινες σαν σωλήνες , τις έχω γεμίσει με τούλι και πράσινα μήλα, στο επάνω μέρος ένα στεφάνι με μικρά άσπρα τριαντάφυλλα και baby breath είναι τέλειο. Ο στολισμός της εκκλησίας μπορεί να είναι ανθοδέσμες με ασπρα τριαντάφυλλα και πράσινα μήλα αλλα να είναι τυλιγμένες με μπεζ χαρτί στο χρωμα της λαδόκολας, αυτό θα δώσει τη πρωτοτυπία και δεμένες με λαχανί κορδέλες. Με ίδιο τρόπο μπορείτε να στολίσετε το τραπέζι με τη τούρτα που θα σας περιμένει στο χώρο της δεξίωσης για το πρώτο κοινό γλυκό καθήκον στη ζωή του νέου ζευγαριού. Η ώρα η καλή!!!!